Ver-woord beginning with J

 
‘Juist is juist’ zegt hij tegen zijn leerlingen wanneer hij een oefening verbetert. ‘Het moet juist zijn: zo en niet anders’, zo klonk het dan weer die voormiddag bij de uitleg over de dt-regel. In feite kan hij het niet laten: het is het vak zelf – of nog: deze formule, het vastnemen van een meetlat, de grammatica van de taal, de houding ten opzichte van de zaagmachine of de regels van de kunst – die hem verplichten om als leerkracht oog te hebben voor de juiste weergave van dat wat is. Daarom flapt hij er zo vaak uit ‘dat het nu eenmaal zo is’. Maar juistheid heeft niet alleen met de inhoud van het vak te maken, het verwijst ook naar het zoeken naar wat gepast of geschikt is. En dat is niet altijd – in feite nooit – op voorhand duidelijk. Het is altijd afhankelijk van een welbepaalde situatie en moet in zekere zin dus ook telkens opnieuw uitgevonden worden. Zoals die keer bij het overlijden van de vader van een leerling. Hoe moest hij dan reageren? Wat was op dat moment juist handelen? Nergens vond hij boekjes of regels die het hem konden zeggen. Hij moest het zelf doen, zich in die moeilijke situatie op een juiste manier verhouden tot die leerling en tot haar onuitgesproken vraag en dit moest duidelijk worden in de manier waarop hij zich tot die leerling zou verhouden. De woorden die hij toen kon spreken waren juist: ze wisten de juiste verhouding te realiseren tussen nabijheid en afstand.